Leen Hammenecker & Rosa Schützendorf

Net als een brug, een boek, een hand of een gift die de verbinding maakt van HIER naar DAAR. Een brug slaan tussen eilanden betekent een dialoog tot stand brengen. Dit is mijn kijk op investeren in de notie van een archief en dit is wat mijn praktijk beoogt." – Laure Severac

Vorig jaar kwam Laure Severac (1986-2023), kunstenares, modeontwerpster, docent breigoed aan de Antwerpse Academie en een gemeenschappelijke vriendin van Leen en Rosa, om het leven in een ongeval. In de dagen na deze ontwrichtende gebeurtenis kwamen Laures vrienden en intimi regelmatig samen vanuit een dringende behoefte om zich met elkaar verbonden te voelen. De spontane rituelen die hieruit voortkwamen, zullen tijdens hun residentie de weg wijzen voor een verdere verkenning van praktijken die de nabestaanden over tijd en ruimte heen kunnen blijven verbinden – met Laure, haar praktijk en met elkaar. Door deze onderlinge verwevenheid dieper te gaan onderzoeken in de geest van Laures praktijk van wederkerigheid en de gift, kan haar levend archief (dat in anderen voortleeft) in nieuwe vormen spreken.

Het overkoepelende ritueel tijdens deze residentie (voor ‘iets', eerder dan voor iemand) is de gezamenlijke inspanning van het 'tijdlijnen', het naast elkaar plaatsen van objecten, emoties, ervaringen en interacties die verbonden zijn met dit verlies, waardoor nieuwe constellaties en betekenissen, herinneringen en giften (als portalen) gedeeld kunnen worden. Door alle betrokkenen uit te nodigen om deel te nemen aan dit ritueel, opent de residentie een ruimte voor collectieve archiefvorming voor de doden, met de levenden en vice versa. In het activeren van dit levend archiefmateriaal zullen de kunstenaars een nieuw archief ontsluiten – een archief van het mogelijke en de verbeelding, wild en onstuitbaar.

Leen Hammenecker (1974) is dramaturg en cultuurwerker met een achtergrond in bemiddeling en ruime ervaring in het ontwikkelen van artist-driven methodes van transformatieve coaching. In haar praktijk als coach is ze consequent dienstbaar aan ‘het idee’. Ze werkt samen met kunstenaars/makers om die ideeën zo helder mogelijk in de wereld te krijgen zodat ze daar maximaal hun werk kunnen doen, in al hun verbeeldend en bewegend vermogen, in welke (artistieke) vorm dan ook.

Rosa Schützendorf (1991) is beeldend kunstenaar en kostuumontwerper. Rode draad in haar werk is een gedragen praktijk van luisteren en zintuiglijk waarnemen, die de subtiele subjectiviteit van lichamen en de onbewuste lagen en representaties van beelden vat. Met de bovenzintuiglijke informatie die hieruit te putten valt, worden haar creaties de materialisaties van lichamelijke transformatie, terwijl ze speelt met de grenzen tussen natuurlijkheid en vervorming in alle denkbare dimensies.